T.H. Weisenburga i K.E. McBride
Najczęściej spotykaną jest klasyfikacja T.H. Weisenburga i K.E. McBride z lat 30. XX wieku. Klasyfikacja ta znajduje powszechne zastosowanie z medycynie:
- Afazja głównie ekspresyjna, ruchowa, motoryczna - gdy przeważają objawy związane z zaburzeniami mówienia.
- Afazja głównie impresyjna, czuciowa, sensoryczna - gdy przeważają objawy związane z zaburzeniami rozumienia.
- Afazja mieszana (czuciowo-ruchowa) - gdy występują objawy zarówno zaburzeń mówienia, jak i rozumienia.
- Afazja całkowita, totalna, globalna - gdy występuje całkowita lub prawie całkowita niezdolność mówienia i rozumienia.
- Afazja amnestyczna, nominalna, nominacyjna, anomia - gdy główne problemy polegają na trudnościach z nazywaniem obiektów i odnajdywaniem potrzebnych słów w trakcie konwersacji (objawy te są obecne w każdej afazji, ale mogą występować także oddzielnie, najczęściej jako stan zejściowy po poważniejszych zaburzeniach afatycznych).